Ritme (is ver te zoeken…)

Een wijs vrouw zei gisteren tegen mij dat het wellicht handig was iets van een ritme in mijn dag te bouwen. En eerlijk gezegd vond ik dat geen slecht idee. Ik ben iemand die slecht tegen verandering en het onverwachte kan. You get it: De eerste weken met een newborn vond ik heftig. Daarnaast moet Else, nog steeds tot mijn grote verdriet, vanaf maandag 15 juli drie dagen per week naar de kinderopvang. Op zich lijkt het me voor hen én voor mezelf best fijn als er dan iets van een ritme is. En dan bedoel ik meer ritme dan “ze drinkt meerdere keren per dag en soms slaapt ze zelfs.” Dus ritme it is.

Deze lieve persoon raadde me aan Else ’s ochtends eerder wakker te maken. Daar begon het al. Else haar ochtendslaapje was mij ondertussen stiekem redelijk heilig. Meestal (let op het woord ‘meestal’, want nogmaals… we hebben geen ritme) meestal komt Else rond 3 uur ’s nachts voor een voeding. Negen van de tien keer leg ik haar aan en slaap ik, half-half, verder. Dat kan want we hebben een co-sleeper en ik leg haar in maternale houding. Score! Daarnaast komt Else meestal ’s ochtends nog een keer. Dat kan 6 uur zijn, of half 7. Maar soms is het al half 8. Daarna slaapt ze verder. Ja echt. Ons lieve meisje kan dan nog gemakkelijk tot 10 uur slapen. En mama? Die slaapt meestal nog een beetje mee. Niet perse tot 10 uur. Maar het kan toch wel 9 uur zijn voordat ik mijn ogen echt open. En nu vertelt iemand me dat het niet zo slim is om Else zo’n gat in de dag te laten slapen… SSSSSTTT. Dit wil ik helemaal niet horen. Stiekem wéét ik het wel namelijk. Maar het is zo fijn!

Else haar ochtendslaapje was mij ondertussen stiekem redelijk heilig.

Ik besloot te luisteren. Gisteravond zette ik vol frisse tegenzin mijn wekker om 7 uur. En een om half 8, just to be sure. Want je weet ooit nooit. Gelukkig heb ik zo’n vooruitziende blik want die wekker van 7 uur werd door mij bruut uitgezet. Om half 8 lukte het met moeite om een oog te openen. Maar een dik kwartier later stond ik dan toch echt met Else naast ons bed om haar te verschonen (zodat ook zij wakker zou worden, want zelfde probleem als ik) en haar vervolgens rond 8 uur te voeden. Dat ging goed. Mevrouw dronk lekker weg en hing bijna een half uur aan de borst. Maar dan… Vriendin: “Na het voeden een uurtje spelen en zodra ze moe lijkt te zijn weer in bed leggen.” Verdorie, hoe speel je met een baby die half in milk coma ligt én een ramvolle buik heeft? Oké. We voeren samen wel een goed gesprek (oftewel: Else kraait allerlei dingen uit en ik herhaal het), ik geef Else kusjes waardoor ze moet lachen en zodra ze enigszins uitgebuikt lijkt te zijn leg ik haar even op haar buikje. Dit gaat goed. Dit kan ik vaker doen. Else wordt vervolgens ook echt moe en ik leg haar half-slapend weer in haar co-sleeper. Ze slaapt verder. Missie geslaagd. Nou ja, deel 1 dan. Nog zo’n 6 keer te gaan vandaag.

Verdorie, hoe speel je met een baby die half in milk coma ligt én een ramvolle buik heeft?

Fijn zo’n baby die om 9 uur weer ligt te slapen. Ik neem me voor haar om 5 voor 11 weer wakker te maken. Dus ik heb een kleine twee uur voor mezelf. Neem een uitgebreide douche en… Dan wordt Else om kwart voor 10 ineens wakker. Blinde paniek. Echt huilen. Dus ik haal haar uit bed en hoop dat ze bij mij op de bank verder slaapt. Nee. Zodra ik denk dat ze slaapt begint ze weer te krijsen. Uiteindelijk heeft ze weer minstens een half uur (wat een half jaar leek) aan mijn borst gehangen, heb ik weer goede gesprekken met haar gevoerd, heb ik haar van ellende maar in de box gelegd om naar haar boxmobiel te kijken en is ze eindelijk om kwart voor 12 weer in slaap gevallen. In de box. Zoals het een echte loeder moeder betaamt. Een loeder moeder die vervolgens kon ontbijten. Maar niet wat ze wilde, beschuit, want dat zou teveel geluid maken. Dus het werd yoghurt met muesli. Vervolgens heb ik met gevaar voor eigen leven koffie gezet (want koffie is leven) en ik probeer zo min mogelijk te ademen, want ook dat maakt mogelijk geluid. Maar… Else slaapt. Hopelijk houdt ze zich nu aan het ritme want ze moet tot 14 uur. Als ze eerder wakker wordt gooit ze alles door de war. Gekke baby, leer klokkijken!

Een loeder moeder die vervolgens kon ontbijten. Maar niet wat ze wilde, beschuit, want dat zou teveel geluid maken.

Oh ja. Waarom ik dit nú zit te typen terwijl ik heel veel andere dingen zou moeten doen? I dunno. Kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Iets met #momlife en #beniknognietzogoedin. Maar ik doe mijn best!