Momlife Rouw Tijn Zwangerschap

De geboorte en het overlijden van Tijn

Dit is het verhaal van Tijn Damhuis: Een premature geboorte met 26 weken die niet goed is afgelopen.

Op dinsdag 10 april 2018 ben ik om 4.12 uur ’s nachts bevallen. Geheel onverwachts, want ik was op dat moment pas 26 weken zwanger. Om 2.45 uur hadden we de verloskundige gebeld omdat ik bloedverlies had en binnen de kortste keren lag ik in een ambulance naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch. Toen ik daar rond 3.30 uur op een verloskamer lag bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. En niet veel later was ons heel kleine en ontzettend mooie zoontje Tijn daar. Lieve kleine Tijn, die meteen in een couveuse werd gelegd en niet veel later met een couveuse ambulance naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht is gebracht. Hij naar een Intensive Care voor te vroeg geboren kinderen: De Neonatale Intensive Care Unit, of kort gezegd ‘NICU’.

Een uur nadat Tijn naar het WKZ was gegaan, werd ook ik in een ambulance naar Utrecht vervoerd. Zonder Daan, want die zou thuis even wat spullen gaan halen en dan met onze auto naar Utrecht rijden. Ik was om 8.30 uur in het WKZ en ben meteen even bij Tijntje gaan kijken. Rond 9.15 werd ik weggestuurd omdat er onderzoeken op Tijn gedaan moesten worden. Niet veel later arriveerde Daan. Het duurde nog tot 11.00 voordat we weer bij Tijn mochten. Vlak daarna vertelde de neonatoloog ons dat Tijn een grote bloeding in zijn hersenen had gehad. Het was niet duidelijk of dit voor, tijdens of na de bevalling is geweest. Wel was zichtbaar dat er schade was. Tijns rechter hersenhelft was zeker beschadigd en zijn linkerhelft mogelijk ook.

Onze wereld stortte in door dit nieuws. Ons mooie kleine zoontje, onze Tijn zouden we niet levend mee naar huis nemen. We wisten dat hij heel klein en kwetsbaar was. Maar ik had stiekem echt de hoop hem ooit mee naar huis te mogen nemen. Voor hem te mogen zorgen. Hem te zien opgroeien. Maar door deze mededeling wisten we dat dit niet zou gebeuren. Tijns hersenen waren zwaar beschadigd. Het was de vraag hoe lang hij zou leven zonder levensverlengend handelen. En wij wilden absoluut niet dat Tijn zou lijden. Dus tijdens een tweede gesprek met dezelfde arts, na alles (zo goed als het kon) te hebben laten landen, hebben we afgesproken dat Tijn alleen pijnmedicatie zou krijgen. Om het voor hem zo comfortabel mogelijk te maken.

Dezelfde avond mochten we om 19.00 in een apart kamertje op de NICU afscheid nemen van onze lieve Tijn. Er was een fotograaf van stichting Make A Memory (http://www.makeamemory.nl/) aanwezig om foto’s te maken. We wisten dat dit Tijns laatste uren zouden zijn. Aan het eind van de middag waren ze begonnen met het toedienen van morfine omdat hij wat oncomfortabel leek te zijn. Mede daardoor ging Tijns energie achteruit. In het kamertje (wat ze ‘de box’ noemden) hadden ze een bed geplaatst. Daar mocht ik op gaan liggen zodat Tijn op mijn borst gelegd kon worden.

Langzaam hebben ze de meeste apparatuur van hem losgekoppeld. Na een tijdje ging Tijn moeilijker ademen en ging zijn hartslag achteruit. Gelukkig leek hij het niet onaangenaam te hebben en lag hij ontspannen op me. Ons dappere mannetje heeft het nog lang volgehouden, het was een echt vechtertje. Maar om 22.20 uur is hij toch overleden. Met zijn papa, mama en knuffelkonijn bij hem. Omringd door liefde.

Nadat Tijn was overleden hebben Daan en ik hem nog samen met verpleegster Karin mogen verzorgen. Op “onze kamer” op de kraamafdeling hebben we Tijn gewassen en mooie kleertjes aangedaan. Een pakje dat speciaal voor zulke kleine prematuurtjes is gemaakt door vrijwilligers. Heel bijzonder. Ik ben ontzettend blij dat we zo toch nog even voor Tijn konden zorgen. Hierna hebben we Tijn in zijn rieten mandje gelegd. Met konijn naast hem. Dit mandje hebben we ook van het WKZ gekregen. Hij lag er heel mooi in met een lakentje over zich heen. We hebben afscheid van hem genomen zodat wij konden proberen te slapen. Tijn zou de nacht doorbrengen in een koelcel. We hadden afgesproken dat er de dag erna, op woensdag 11 april, obductie op Tijn verricht zou worden.

In minder dan 24 uur tijd waren wij ouders geworden en ons kindje ook weer kwijt geraakt. Ons mooie, lieve, kleine zoontje. Tijn Hidde Damhuis. Mega gewenst en ontzettend welkom. Mijn grootste geluk en verdriet ineen. Toen ik op 11 april rond 01.00 uur moest gaan slapen kon ik het nog niet geloven…

Merel Damhuis

Momblog met 'n rouw randje. Ik overpeins te veel en slaap te weinig. Moeder van Tijn* '18, Else ‘19 en Hidde ‘20. Vrouw van Daan.

Gerelateerde berichten...

14 reacties

  1. Zoveel pijn en verdriet, krachtig dat je het van je af schrijft.

    Voor mij omschreef gefeliciteerd en gecondoleerd helemaal hoe ik het voelde en ervaarde. Dus ook voor jullie: gefeliciteerd en gecondoleerd ?

    Heel veel kracht en liefde voor de kersverse ouders.

    1. Merel zegt:

      Hoi Ciska,
      Dank je wel voor je lieve reactie. Ik weet nog dat het personeel van het ziekenhuis ons ook feliciteerden. Dat vond ik toen zo dubbel. Maar anderzijds ook heel mooi. Nu ben ik er heel blij mee. Ook dat we beschuit met muisjes hebben gekregen. Zo bijzonder eigenlijk.
      Liefs Merel

      1. Ik zie nu pas je reactie ?
        Mij hielp het schrijven van ons verhaal enorm!!

        De! Manier om al mijn verdriet een plekje te geven ?

  2. Sander van Laar zegt:

    Verschrikkelijk. Wat erg, gecondoleerd en heel veel sterkte jullie.

    1. Merel zegt:

      Heel erg bedankt Sander 🙂

  3. Richard Kamer zegt:

    Merel en Daan, wat een geluk en verdriet binnen 24 uur. Wat ik vooral uit jullie verhaal lees is de enorme liefde voor Tijn en elkaar. Wat knap om het zo op te schrijven en de pijn, verdriet en geluk ook om te kunnen zetten in de liefde die er voor Tijn is, ook nu hij ergens anders is.
    Veel kracht en liefde en energie toegewenst om dit een plek te geven, maar koester ook vooral jullie eigen aanpak en inzet want meer liefde heeft Tijn niet kunnen ontvangen. gecondoleerd, Richard

    1. Merel zegt:

      Hoi Richard,
      dank je wel voor je ontzettend lieve reactie. Wij zijn ook erg blij (wat enigszins dubbel is natuurlijk) met wat we hem hebben kunnen geven. We houden voor altijd van hem en zullen hem nooit vergeten.
      Lieve groet, Merel

  4. Neeltje zegt:

    Wat een dag om nooit te vergeten, waarin een leven kan geven en nemen.
    Echt heel krachtig en mooi dat je dit verhaal zo verwoordt en deelt. Ooit gaat dit jullie kracht terug geven. Tot dan heel veel sterkte!

    1. Merel zegt:

      Dank je wel lieve Neeltje 🙂

  5. Erica van Esch zegt:

    Hi Merel, wat een ontzettend mooi verhaal over zo’n intens verdrietige gebeurtenis. Ik schrok enorm toen ik het hoorde. Met name omdat ik zelf ook een kindje heb verloren na 20 weken zwangerschap; een dochtertje. Goed om te lezen dat je zo geweldig bent opgevangen in het ziekenhuis en dat je op zo’n manier afscheid heb kunnen nemen. Wat dat betreft is er gelukkig veel veranderd.
    Wens je heel veel sterkte komende tijd en wie weet komen we elkaar nog eens tegen.
    Liefs,
    Erica van Esch

    1. Merel zegt:

      Lieve Erica,
      Wat ontzettend verdrietig! Ik kan me voorstellen dat zulk herkenbaar nieuws dan hard aan komt…
      Wij hebben inderdaad een geweldige liefde en steun ervaren in het WKZ. In het JBZ ook, overigens. In beide ziekenhuizen hebben ze ons aangespoord zoveel mogelijk foto’s te nemen. Daar zijn we nu zo blij mee. Het is inderdaad fijn dat er nu bewust bij het maken van (materiële) herinneringen wordt stil gestaan. Dat is zo waardevol.
      Dank je wel voor je lieve berichtje. Dikke knuffel

  6. […] ‘Het verhaal van Tijn‘ heb ik geschreven hoe de geboorte en het overlijden van Tijn verliepen. Lieve kleine […]

  7. Patty zegt:

    Beste Merel en Daan, via via kwam ik op jullie pagina terecht en ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen nu jullie Tijn moeten missen.

  8. Lieve Merel, ik ben zelf mijn dochter verloren met 20 weken en de gemengde gevoelens van trots zijn en zo veel pijn en verdriet is hartverscheurend. Ik wist niet dat je hart fysiek pijn kon doen van verdriet. Jullie zijn sterke ouders, ik wens jullie al het geluk van de wereld toe. En hoop dat onze kindjes ergens zijn waar ze het fijn hebben.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *